Libya’da bulunan 7 bin yıllık iki mumya, insanlık tarihine yeni bir boyut kazandırıyor. Takarkori kaya sığınağında gömülü bu iki kadının DNA’sı, daha önce bilinmeyen bir topluluğa ait.
Almanya’daki Max Planck Enstitüsü bilim insanları, bu mumyaların, günümüz Libya’sında yaşamış ve farklı bir genetik yapıya sahip olan kayıp bir gruba ait olduğunu ortaya çıkardı. Bir zamanlar yemyeşil bir alan olan Sahra Çölü’nde, 5000 ila 14.500 yıl önce yaşamış bu topluluğun varlığı, bilim dünyasında büyük bir şaşkınlık yarattı.
Araştırmacılar, bu bölgede yaşayan insanların Sahra Altı Afrika ve Orta Doğu’dan gelen diğer topluluklarla etkileşimde bulunmuş olabileceğini düşünüyor. Ancak, bu kayıp grubun Yeşil Sahra’ya göç eden diğer topluluklardan izole bir şekilde yaşadığına inanılıyor. Mumyaların DNA’sında, antik insanlara kıyasla daha az Neandertal DNA’sı bulunması, antik dünya hakkındaki bilgilere yeni bir perspektif getiriyor.
Max Planck Evrimsel Antropoloji Enstitüsü’nden Nada Salem, bu keşfin Kuzey Afrika nüfus tarihi hakkındaki mevcut varsayımları sorguladığını ve uzun süredir izole edilmiş bir genetik soyun varlığını ortaya koyduğunu belirtiyor.
İlginç bir şekilde, bu kadınların 15.000 yıl önce yaşamış bir leş yiyici grubuyla yakın genetik bağları olduğu tespit edildi. Alman araştırmacılara göre, bu toplayıcılar son Buzul Çağı’nda günümüz Fas’ındaki mağaralarda yaşıyordu.
Hem Buzul Çağı grubu hem de Yeşil Sahra’daki mumyalar, Sahra Altı Afrikalılarından farklı bir DNA yapısına sahip. Bu durum, kıtada iki farklı popülasyonun var olduğunu ve Yeşil Sahra’nın toplulukların bir araya gelip kaynaşmasına olanak sağladığını gösteriyor.
7.000 yıl önce yaşamış diğer antik insanlarla karşılaştırıldığında, Takarkori mumyalarında çok az miktarda Neandertal DNA’sı bulunuyor. Bu oran, o dönemde Orta Doğulu çiftçilerde bulunan orandan çok daha düşük. Araştırmacılar, bu eşsiz insan soyunun modern dünyada artık orijinal haliyle var olmadığını ifade ediyor.
